Het thema van vandaag is: ga op weg en kom anders terug. We worden in deze Vastentijd opgeroepen om op weg te gaan en zoals het thema van de Vastenaktie luidt, de ander te ontmoeten Het lijkt zo vanzelfsprekend dat je niet alleen op weg gaat.

Immers dagelijks komen we vele mensen tegen. Maar tegenkomen is nog geen ontmoeten.

 

Een ontmoeting, vindt dan plaats als je die ander die je tegenkomt ook werkelijk ziet en het aandurft naar hem of haar te luisteren en probeert te ontdekken wat er nu echt in die ander leeft.

 

Dat vraagt van mijzelf tijd en rust.

de moed om even af te zien van alles waar ik mee bezig ben, mijn eigen ego even opzij te zetten, niet uit te gaan van mijn eigen vooroordelen, overtuigingen en verlangens.

 

Maar dat is niet makkelijk. Het is daarom ook niet voor niets dat Jezus Petrus, Johannes en Jacobus mee neemt naar een rustige plek daarboven op die berg waar de ontmoeting met Elia en Mozes plaatsvindt. Weg van de drukte van alledag is er tijd en ruimte waarin echte ontmoetingen plaats kunnen vinden.

 

Daarom roept Vastenaktie ons dit jaar op om te ont-moeten,in de betekenis van: even niets moeten, tijd en ruimte te maken om de ander te kunnen ontmoeten..

 

Dat valt ons mensen vaak zwaar in deze tijd van jachten en jagen, van overvolle agenda's. We moeten soms zoveel dat ruimte, tijd en aandacht voor de ander er vaak bij inschiet, terwijl daar bij veel mensen om ons heen OOK een behoefte is.

Daarom klinkt ook nu weer, zoals vaak in de Vastentijd, de oproep om tijd en ruimte te maken voor bezinning. Bezinning op hoe ik leef, waar ik mee bezig ben en hoe ik omga met mezelf en met anderen, de schepping en God.

 

Het gaat allereerst om een ontmoeting met jezelf. Want als je jezelf ontmoet, dan ben je thuis bij jezelf. Als je zelf vrij bent en je los kunt maken van allerlei 'moeten', dan ontstaat er ruimte om de ander te zien staan en de ander kan zich dan als wij elkaar aankijken van aangezicht tot aangezicht aan mij in al zijn grootheid en kleinheid openbaren

Die ander komt dan binnen in mijn tijd en ruimte, ziet mij aan en vraagt om recht en liefde.

 

In een echte ontmoeting waarin de ander centraal staat, verander ik zelf ook.

Ik kan niet meer alleen voor mijzelf leven, want die ander heeft mij medeverantwoordelijk gemaakt voor haar of hem.

 

In die ontmoeting met die ander stijg ik boven mijzelf uit en word ik wie ik eigenlijk ben en zoals ik als mens bedoeld ben: een mens voor een andere mens. Zo wordt die ander jou tot zegen.

 

En in die ontmoeting met die ander ervaar ik ook sporen van die Ander, met een hoofdletter, de Oorsprong van leven.

 

Die Oorsprong van leven die ik ook ontmoet in de schepping,

het witte vlak, zuiver en ongerept in het bovenste deel van de Hongerdoek en

Die Oorsprong van Leven Die tot mij spreekt door Thora, die zich voor ons ontvouwt en waarin we kunnen horen en nieuwe verstaan hoe we met de schepping op weg zijn naar een nieuwe toekomst waarin wij iedere ander recht doen.

Het antwoord op die ontmoeting met God in medemensen, Gods Woord en in de schepping verandert mijn leven. Door te geloven, word ik anders, want liefde verplicht.

 

Mag het ons deze vastentijd gegeven zijn op weg te gaan en om ruimte en tijd te maken om de ander en om God te kunnen ontmoeten. Dan gaan we op weg naar een wereld waarin mensen, zoals rechtsonder uitgebeeld op het Hongerdoek, zich samen verzamelen rond het Licht van de Bron van Leven.

Want dan vormen wij gemeenschap.

Dan heeft ieder duizend handen,

heeft ieder duizend voeten,

loopt niemand ooit alleen.

Als wij zo op weg durven gaan, gaan we de weg van die Man van Nazareth en volgen we de oproep uit het evangelie van vandaag: Dit is mijn enige Zoon, luister naar Hem en zullen we veranderd terugkomen.